تحلیل موقعیت کنشگران و سرمایه اجتماعی ذینفعان در راستای مدیریت مشارکتی سیستم های اجتماعی- اکولوژیک (منطقه مورد مطالعه: روستای حق الخواجه، شهرستان میامی، استان سمنان)

سرمایه اجتماعی تمام الزاماتی را که برای مدیریت مشارکتی ضرورت دارد در خود جای می‌دهد. به همین جهت ارزیابی سرمایه اجتماعی در فعالیت­های مدیریت مشارکتی اجتماع محور حائز اهمیت است. همچنین شناخت و آگاهی از کنشگران کلیدی در سطح جوامع محلی در راستای مدیریت مشارکتی اکوسیستم­های طبیعی یکی از اقدامات ضروری می­باشد. این افراد می­توانند به منزلۀ رهبران محلی و قدرت­های اجتماعی در سامان­دهی مدیریت مشارکتی اکوسیتم­های طبیعی به عنوان بازوهای اجرایی باشند. در این تحقیق سعی شده است از طریق روش تحلیل شبکه و شاخص­های سطح کلان و خرد شبکه بهره­برداران مرتع سامان عرفی حق­الخواجه در شهرستان میامی استان سمنان، میزان سرمایه اجتماعی شبکه سنجش و همچنین قدرت­های اجتماعی و رهبران محلی مؤثر در مدیریت مشارکتی مرتع مشخص شوند. نتایج حاکی از آن است که میزان سرمایۀ اجتماعی در بین بهره‌برداران در پیوند اعتماد متوسط و در پیوند مشارکت در حد ضعیف است. پایداری روابط و تعادل شبکه نیز ضعیف و پیوندهای اعتماد و مشارکت در بین افراد در حد مطلوبی نهادینه نشده است. همچنین سرعت پایین گردش پیوند اعتماد و مشارکت و عدم اتحاد در بین بهره‏برداران از دیگر چالش‌های مهم در ساماندهی مدیریت مشارکتی مرتع در این منطقه است. همچنین بر اساس نتایج بدست آمده، کنشگران Gh-Gh و Es-Sa  قدرت کلیدی در بین بهره­برداران مرتع روستای حق­الخواجه شناخته شدند. این افراد به دلیل اقتدار و نفوذ اجتماعی بالا می­توانند نقش مهمی در مدیریت مشارکتی مرتع ایفا کنند و  می­توان از آن­ها به منزلۀ پل­های ارتباطی بین نهادهای دولتی و سایر بهره­برداران در توسعه پایدار روستایی استفاده کرد.